Ergens in augustus, het jaar 1990, gaf ik mijn eerste les in mijn eigen woonkamer. Salontafel, bank en stoelen aan de kant. Ik deelde mijn inzichten over zelfverdediging voor op straat, Jeet Kune Do, aan iemand uit mijn vriendenkring die interesse had. Niet per se in Jeet Kune Do, maar in het luisteren naar mijn inzichten. 

We zijn nu 31 jaar verder en kan ik vertellen dat ik nog steeds met veel dynamiek, energie en enthousiasme mijn inzichten deel. Ik kan wel zeggen dat ik 31 jaar les geef, maar het is beter om aan te geven dat ik 31 keer één jaar les geef. Ik vind het zelf belangrijk om deze keuze bewust te maken om te zorgen dat het niet als ‘werk’ wordt gezien of iets dat ik ‘moet’ doen.Tevens geeft het de vrijheid om de manier in te kleuren waarop ik mijn inzichten deel. In welk dorp of stad. Grote of kleine groepen. Groepen en/of privé-lessen. Op vaste tijden of flexibel. 

Ik sprak enkele weken geleden twee oud-leerlingen. Ik was vanwege mijn verjaardag een paar dagen in het westen van dit kleine landje. Mooi om herinneringen met hen op te halen over de JKD lessen die ik daar verzorgde. Het idee dat ik in een aantal decennia geleden deze leerlingen inzichten gaf over Jeet Kune Do.  JKD filosofie, stappen, balans zoeken, rusto, overzicht, zekerheid, energie, blokken, vijf ways of attack, basic block & counters, trapping, kicks, chokes, stoten, e.d. En tot op de dag van vandaag geef ik ‘dezelfde’ inzichten aan leerlingen die voor het eerst in aanraking komen met Jeet Kune Do. Magisch dat ik nog steeds dit doe, kan doen en wil doen. 

Dit kan alleen maar als ik er elk moment voor kies om dat te doen. En dus, geef ik nu al 31 keer één jaar les. Kijk ik fris tegen een nieuwe leerling aan. Elke stoot als de eerste stoot zien. Elke stap als een nieuwe stap. Niets is een vaste vorm. Jeet Kune Do is zo enorm, zo allesomvattend en ook weer niet. Om gek van te worden en om gek op te zijn.