Daar zat ik dan op de bank met een enorm gevoel van rust. Ik hoop dat mijn uitstraling niet ongeïnteresseerd was, want dat was ik écht niet. Ik had zo’n enorm rust over me heen, omdat alle woorden die ik nu nog in de discussie zou stoppen, geen toegevoegde waarde zouden hebben.  Ik had namelijk met iemand een goed gesprek. De inhoud / discussie / het gesprek wil ik hier niet neerleggen, want ik hoop deze over een aanzienlijke tijd nog eens te hebben. Uiteraard kan ik wel aangeven dat het over wetenschap en geloof ging. Bewijzen, onderzoek, geloof, gevoel, vooroordelen, generalisatie en nog veel meer kwam er bovendrijven tijdens dit gesprek. Naar mate het gesprek vorderde, des te meer mijn gesprekspartner er van genoot en zijn standpunten in nam. Het resulteerde in een gevoel zoals ik in mijn eerste zin weergeef. Dit gesprek is al enkele weken geleden, maar gisteren avond vond ik een tweetal afzonderlijke zinnen die mij aan dit gesprek herinnerde!

“Van achter de feiten aanhollen krijg je geen conditie!” “We willen maar weten, als wij niet weten voelen wij ons niet veilig, niet zeker. Weten geeft zekerheid zelfs als het niet waar is.”

Van beide uitspraken weet ik de schrijver niet. Wel weet ik dat de tweede ooit eens een keer in het blad Happinez stond. Ik heb ‘m namelijk uitgeknipt en ergens in een boekje geplakt. Vooral het gegeven dat weten bij diverse mensen zekerheid geeft, zelfs als het niet waar is. Wat geloof jij? Wat weet jij écht zeker? Ik weet zeker dat ik een goed hart heb, maar heel veel zekerheden kan ik niet opnoemen. Ik kan je uiteraard vertellen wat IK geloof, maar welke toegevoegde waarde zal dat voor jou hebben? Wat ik wel nog met jullie wil delen is dat ik gefascineerd ben door mezelf of iets duidelijker gezegd voor het geval jullie vooroordelen opspelen… ben ik gefascineerd door het mens zijn. Ik betrap mezelf dat ik wel eens vast blijf zitten in patronen of oude condities. Hoe deze er zijn gekomen doet er niet toe. Ik noem het een patroon dat onbewust is met een vleugje bewustzijn. We weten allemaal met ons gezonde verstand wel wat goed voor onszelf is. Hoe komt het dan dat we op momenten toch iets doen waarvan we weten dat we het niet moeten doen? Weten – doen – doen – weten. Briljant.. ik vind het geweldig! Wat heb jij vandaag weer gedaan terwijl je eigenlijk diep binnen in weet dat je het niet had moeten doen? Heb je het geweten dat je het deed? Zo ja, dan mag ik je feliciteren, want dat vleugje bewustzijn zat er in. Nu de noodzaak om de volgende keer dat het in je opkomt, niet meer te doen, te weten wat je wel moet doen… Ik wens je vele vleugjes bewustzijn. Robin