Hoe vind je de titel van mn blog? Loop toch eens normaal! Uiteraard is iedereen druk met zijn dagelijkse werkzaamheden waar hij/zij z’n geld mee verdient. Ik ben als geen ander, maar daarnaast doe ik verdomme nog zo veel. Ik heb maar één klein probleempje… ik vind alles zo leuk om te doen. Ik hoor je denken; “Hé vader, dit is toch geen probleem”. Jawel, want ik wil namelijk alles ook goed doen en kwaliteit leveren.  Ik zou graag ook een andere taal écht willen spreken. Ik heb het hier niet over Engels, want dat spreken we allemaal wel. Nee, Japans of Chinees. Ik heb het tenslotte geprobeerd. Ik vind lezen erg leuk en heerlijk om te doen, ik vind muziek maken erg leuk (basgitaar en elektronisch drumstel) en daarnaast bouw ik de nodige websites, onderhoud ik contacten met vrienden via Facebook en Twitter, want sinds mijn verhuizing van het Westen naar het Noorden is dit een prima medium. Geef ik privélessen aan BNrs, directeuren en dames in nood en de nodige voorbereidingen voor het opkomende seminar en projecten die ikheb. Druk? Nee hoor… écht niet! Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt. Ik vind namelijk alles erg leuk om te doen en doe ik het met veel plezier. Het is ook een kwestie van iets heel belangrijks en dat is namelijk TIJD NEMEN VOOR JEZELF. Een van de vijf opties om goed in je energie te blijven is namelijk ‘HERSTELLEN’. Je kunt niet alleen maar blijven gaan, gaan en gaan… je moet een keertje bijtanken. Dit is met alles toch zo? Waarom denk JIJ dan dat je maar door kunt blijven gaan in dat tempo wat jij je leven noemt? Ha, dodo! Natuurlijk sluipt die drukte er langzaam ik, maar ik heb een aantal meters in mijn leven ingebouwd die me erop wijzen dat ik wat rust moet nemen. Luister maar eens naar je lijf of kijk eens bewust naar jezelf. Moe en lusteloos? Hoe zou dat nou komen? Ik zelf werd vanochtend met mijn neus op de feiten gedrukt, ik werd me er namelijk van bewust dat ik vanaf de bus naar mijn werk toe iedereen met mijn snelle looppas voorbij liep. Ik was dus meer aan het snel wandelen dan dat ik normaal naar mijn werk liep. Ik had dus geen haast om naar de bus te komen. Begrijp me dus goed.. ik had de bus gehaald, kwam uit de bus en moet dan zo’n 5 minuten lopen van de grote markt in het centrum van Groningen naar een straat verder op in het centrum. Ik was op tijd, geen enkele reden dus om zo mega snel de pas erin te hebben. Met een glimlach werd ik me bewust van mijn enorme snelheid, trok direct aan mijn innerlijke rem. Stopte helemaal met lopen, waarbij de zakenman met attachee koffer en al zowat op mijn rug zat. Hij had namelijk dezelfde gejaagde snelheid als ik. Ik stopte dus.. keek op mij heen, zag de mooie grote klinkers op straat, kon een blik werken op de vaste plek van een dakloze man met een clowns jasje aan, ik hoorde accordeon muziek bij de Albert Heijn vandaan komen, tjonge wat was ie vroeg… nog geen half negen en nu al aan het spelen. Alhoewel, dat is natuurlijk weer mijn westerse brein, want voor ‘bedelen’ is het erg vroeg, maar voor ‘muziek maken’ was het de mooiste tijd. Dus vandaag loop ik weer normaal om de komende weken mijn pas weer langzaam te versnellen om over een paar weken me weer bewust te worden dat ik te snel loop en dat ik onbewust gewoon haast in mijn lijf heb zitten. En jij? Want zo eindig ik soms mijn blog, met wat vragen naar jou toe. Hoe snel ben jij gelopen? Loop je niet te snel? Heb je al gelachen vandaag? Al een vogel horen fluiten? Eens stil gestaan bij wat je nu écht wil? Wat is jouw visie? Heb je écht een excuus of datum nodig om je partner een kaartje te geven of een bos bloemen aan een goede vriend? Ik ga namelijk eens rustig lopen, om me heen kijken en eens zien wat er nu allemaal om mij heen gebeurd. Het zal mij benieuwen of ik iemand zie die met dezelfde rust en voldane glimlach rondloopt…. Zonder haast. Robin