Als je iets doet, doe het dan goed. We weten het allemaal, maar wellicht moeten we er nog bij zeggen dat we het lang, heel lang goed moeten doen. Ik heb in de afgelopen 22 jaar dat ik les geef in Jeet Kune Do altijd wel leerlingen gehad die een quick fix wilde. Zo snel en ze veel mogelijk technieken leren in zo’n kort mogelijke tijd. Het liefst een zwarte band halen binnen twee jaar en dan zelf les geven. Uiteraard onmogelijk en onbegrijpelijk. In mijn ogen kun je pas op een hoog niveau je inzichten delen als je daadwerkelijk al je eigen inzichten hebt beproefd.
Is dit iets nieuws? Een tendens die we zien de afgelopen jaren? Nee, laat ik een stuk citeren uit het boek ‘Het boek van de vijf ringen’ dat geschreven is door Miyamoto Musashi d.d. 10 oktober 1643. De passage gaat over de leer van de oosterse krijgskunsten. En ja, je leest het goed 1643, honderden jaren geleden dus.
Citaat Musashi:“In China en Japan werden beoefenaars van deze leer meester in de krijgskunsten genoemd. Samoerai moeten niet nalaten deze leer te bestuderen. Het schermen op zich kan zich niet alleen geleerd worden door enkel de techniek van het winnen door de schermkunst in aanmerking te nemen. Het is onmogelijk zich de krijgskunde op die manier eigen te maken.Als ik (Musashi) naar de samenleving kijk, dan zie ik dat mensen de kunsten tot een commercieel product maken. Zij zien zichzelf als een artikel en gebruiken vaardigheden om zichzelf te verkopen. Daar ik een duidelijk onderscheid maak tussen het oppervlakkige en het wezenlijke, vind ik dat deze houding nog minder dan een pose is.De krijgskunstbranche wordt bij uitstek gekenmerkt door uiterlijk vertoon en pronkzucht, en zowel degene die onderrichten als degene die leren, houden zich bezig met commerciële popularisatie en het te gelde maken van de leer. Het gevolg hiervan is, zoals iemand opmerkte, dat de amateuristische krijgskunsten een bron van zware verwondingen zijn’.– Musashi, oktober 1643
In mijn ogen heeft Musashi gelijk en is niet alles commercieel te maken of te institutionaliseren. Wetende wat het dilemma was voor Bruce Lee, heb ik toch geprobeerd om Jeet Kune Do toegankelijk te maken voor grote groepen. Des te groter de groepen werden, des te minder grip kreeg ik op de overdracht van kwaliteit van Jeet Kune Do. Het muntje viel wat laat en ben ik destijds van grote groepen naar kleinere groepen gegaan. Nu begrijp ik waarom Bruce Lee zijn drie sportscholen sloot en ik zal zijn woorden niet vergeten die luidde: “I have found the cause of my ignorance”.
De afgelopen jaren geef ik alleen nog maar privélessen en workshops aan een ieder die daadwerkelijk de inzichten wil leren en die de inzichten wil toepassen. Met deze blog mijn tip aan jou. Maak een wel overwogen keuze en ga er voor. Leer de basis, begrijp de basis, laat de basis los om vervolgens je eigen ervaringen toe te passen en weer door te geven aan anderen. Geef na diverse jaren, waar je veel tijd, geld en energie hebt ingestopt weer door aan iemand die een keuze heeft gemaakt om ‘de basis’ te leren. De basis kan alles zijn, van een studie marketing tot het leren van een taal of in mijn geval een ‘martial art’. Ik ben in 1984 met Jeet Kune Do in aanraking gekomen en tot op de dag van vandaag vind ik de materie nog steeds ‘fascinerend’.
